Wat is Neoclassicisme: Kunst & Architectuur
Als reactie op de weelderigheid van de barok en de rococo ontstaat aan het einde van de 19e eeuw het neoclassicisme. In deze periode ontstaat er een nieuwe belangstelling voor de klassieke oudheid. Deze aandacht komt voort uit archeologische opgravingen, bijvoorbeeld die van de stad Pompeï. In de architectuur en de kunst leidt dit tot het gebruik van symmetrische en rechtlijnige vormen. Een schril contrast met de ornamenten en krullen uit de voorgaande periode. Ook de opkomst van de verlichting heeft zijn invloed op de maatschappij en de kunst.
Klassieke invloed
In de tijd van het neoclassicisme komt er aandacht voor een perfecte weergave van lijnen, anatomie en de historische context. Kunstenaars willen de klassieken het liefst overtreffen. Door archeologische vondsten kunnen ze voorbeelden van urnen, vazen en sphinxen gebruiken bij de vervaardiging van kunst. In de bouwkunst zie je strakke, strenge vormen, die gebaseerd zijn op klassieke gebouwen. Kerken en gebouwen krijgen het uiterlijk van een Romeinse tempel, compleet met zuilengalerij. Deze monumentale gebouwen stralen vooral macht uit. Eenvoudige grondvormen staan centraal en er wordt weinig gebruik gemaakt van versieringen.
Perfecte mensfiguur
In de beeldhouwkunst ligt de aandacht bij de perfecte weergave van de anatomie. Hierdoor worden de beelden vaak wat statisch. In navolging van de klassieke oudheid zijn de beelden gemaakt van wit marmer en worden ze gladgepolijst. De afgebeelde persoon draagt veelal een Romeins wikkelgewaad. Het gaat in de beeldhouwkunst vooral om de perfectie en de ideale klassieke schoonheid. De beelden stralen weinig emotie uit. Beeldhouwkunst wordt onder andere gebruikt voor het vervaardigen van portretten en grafmonumenten.
Klassieke taferelen
De schilderkunst wordt beheerst door de klassieke waarden. Schilders volgen bepaalde regels en technieken en schilderen steeds vaker Romeinse en Griekse taferelen. Er wordt een vergelijking gemaakt tussen de politiek uit de Romeinse oudheid en de situatie in de tijd van de kunstenaar. Als het onderwerp eigentijds is, wordt de context wel gevormd door klassieke elementen. De contourlijnen, die de omtrek aangeven, zijn belangrijk en de kleuren die worden gebruikt, zijn koel en helder. De schilderijen zijn bijna tekenachtig, omdat kennis belangrijker is dan emotie.
